Het verhaal van RMW begint in de winter van 1963. Adriaan Rensen krijgt zijn eerste Märklin-startset. Het is het begin van een leven vol treinen en inmiddels is ook zijn zoon, Maikel Rensen, een modelbouwer en Märklin-verzamelaar. Lees hieronder het hele verhaal.
Het is 1963 en op 5 december zit iedereen in huize Rensen klaar voor Sinterklaasavond. Voor Adriaan ligt er een groot cadeau klaar. Het blijkt Märklin-startset 2953 te zijn. Snel wordt de startset uitgepakt en na een korte tijd rijdt de analoge stoomlocomotief met zijn twee personenrijtuigen zijn eerste rondjes. Het is het begin van een leven vol treinen.
Een vaste modelbaan had Adriaan nog niet in die tijd, maar regelmatig werden de rails op tafel of op de grond uitgelegd en dan kon het rijden beginnen. Na verloop van tijd kwamen er meer M-rails bij, een paar handbediende wissels en een mechanische overweg, die tegenwoordig bij zoon Maikel Rensen in een vitrine staat opgesteld.
Ook een tweede locomotief, de NS 1100, werd aan het assortiment toegevoegd en toen volgde de beroemde E03 'Trans Europ Express'. Zelfs een elektronische fluit (Märklin-art. 7214) werd hier ingebouwd die met een hoogfrequent signaal bediend kon worden.
Na verloop van tijd kon de eerste modelbaan worden opgebouwd. Er kwam een onderstel van een tafel beschikbaar en er werd een bouwplaat aangeschaft. Zo werd de modelbaan steeds een stukje groter. Er volgden echter diverse verhuizingen, maar telkens werd er weer een nieuwe (analoge) modelbaan opgebouwd.
Bovenleiding werd toegevoegd. Steeds meer transformatoren werden aangeschaft, voor verlichting en accessoires. De modelbaan werd in secties opgedeeld, waardoor meer treinen konden rijden en ook de automatisering nam een steeds grotere plek in op de modelbaan. In het analoge tijdperk werd alles aangestuurd met contactrails, schakelrails, veel relais en de zeer solide analoge seinpalen.
Ook een elektronisch regelapparaat Märklin 6600 werd een tijdje gebruikt om pendeltreinen te laten rijden in het analoge tijdperk.
Na een aantal jaren besloot Adriaan over te stappen op de modernere K-rails. De M-rails werd nog een tijdje in schaduwstations gebruikt en is inmiddels nog deels in gebruik in vitrines.
Ondertussen had Märklin een digitaal systeem geïntroduceerd, maar Adriaan besloot nog even af te wachten. Het werd echter wel steeds aantrekkelijker om toch over te stappen op digitaal en zo werd de zoveelste modelbaan van zijn hand geleidelijk omgebouwd op het digitale besturings-systeem van Märklin met een Control Unit, keyboards, memories en boosters.
Inmiddels was ook zijn zoon, Maikel Rensen, geboren en hij groeide op in een wereld vol treinen. Na enkele jaren wilde hij zelf ook treinen hebben, die uiteraard op de modelbaan van vader Adriaan moesten meerijden. Op een gegeven moment had Maikel dusdanig veel treinen, dat het niet meer op de modelbaan van Adriaan paste. Maikel besloot daarop om een eigen modelbaan te gaan bouwen. Inmiddels heeft hij een eigen woning, waarin hij een nieuwe modelbaan, de Höllentalbahn, aan het bouwen is.
De zolderkamer die Adriaan gebruikte werd echter toch te klein, na een zoveelste uitbreiding van de modelbaan.
In 2020 ging Adriaan met pensioen. De zolder moest vanwege verduurzaming van de woning verbouwd worden en daar werd meteen op ingespeeld door ook de zolder-kamer uit te breiden. Voor de zolderkamer lag een groot zonneterras en dat werd bij de zolderkamer aangetrokken.
Toen de verbouwing klaar was, begon Adriaan weer aan een nieuwe modelbaan, Friedrichstadt. De modelbaan bestaat uit 10 lagen, meerdere ondergrondse schaduw-stations en twee keerlussen. Het hoofd-station van Friedrichstadt bevindt zich op laag 5, waar ook de grote stad is gelegen. Het is tot nu toe een hoogtepunt in 'een leven vol treinen'.
We hebben je toestemming nodig om de vertalingen te laden
Om de inhoud van de website te vertalen gebruiken we een externe dienstverlener, die mogelijk gegevens over je activiteiten verzamelt. Lees het privacybeleid van de dienst en accepteer dit, om de vertalingen te bekijken.